Deze kerstgroet kreeg ik zojuist vanuit Groenland. In 2006 en 2007 bezocht ik Groenland.
Waar 2006 nog een vakantie was, was 2007 mijn eerste documentair project dat ik op me nam tijdens een opleiding die ik volgde bij Ine van den Broek.
Ine was zowel mijn mentor als inspirator, en ik weet niet of ik zonder haar motivatie een project in Groenland had aangedurfd. Maar goed, tijdens mijn vakantie in Groenland; we hebben het nu dus over 2006; raakte ik in de ban van de cultuur en de bij de Inuit behorende problemen zoals werkeloosheid, armoede, alcoholisme, etc...
In 2007 ging in terug naar Groenland, dit keer om de wereld te verbeteren. Na veel tegenslagen, twijfels, bloed zweet en tranen verscheen uiteindelijk mijn eerste boek:
"Waarom Groenland..."
Zowel in 2006 als 2007 verbleef ik in hotel "The Red House" waar Robert Peroni op zijn manier probeerde een leven op te bouwen gericht op het verbeteren van de omstandigheden en levenswijze van de Inuit.
Helaas heeft mijn boek de wereld niet verbeterd. Wat dacht ik wel niet? Wel heb ik er zelf veel van geleerd. En ook al heeft mijn boek niet de oplage gehaald waarvan ik droomde, het heeft mijn leven sterk veranderd. Tijdens mijn Groenland project kreeg ik vaak te horen dat ik naïef was, maar als naïef zoveel betekend dat je nog geloof hebt in een betere wereld wil ik best naïef genoemd worden.
En nu? Waarom schrijf ik daar nu over in mijn blog? We zijn drie jaar verder. Zojuist kreeg ik een kerstkaart vanuit Groenland, verstuurd door Robert Peroni met onder andere de titel van deze blog als kerstgroet en een afbeelding afkomstig van www.metacath.com. Die kaart bracht mij terug naar 2006 en 2007. Terug naar Groenland, waar ik zoals het hoort bij deze tijd van het jaar met weemoed aan terugdenk.
Hieronder de kaart
